In rood-zwart
marmereffect gespoten, metalen kast met goudkleurige en
witte plastic ornamenten en een van spiegelglas gemaakte
3-kleurige afstemschaal. Links en rechts van de schaal
zitten twee 1,5 W luidsprekers van het type 3GD-2. De
royaal uitgevoerde glazen golflengteschaal en de rode
ster worden door
twee schaallampjes (6 volt, 0,28 A) verlicht. Rondom
het front, aan de zijkanten en rond de voet is een witte plastic
bies aangebracht. Onder de schaal zit de
horizontaal bewegende golflengteschakelaar. De afstemknop zit
op de as van deze schakelaar. Aan de achterzijde kunnen,
behalve een antenne en een aarde,
een extra luidspreker en een grammofoon worden
aangesloten.
Na de dood van Stalin, op 5 maart 1953,
wilde de Sovjet-Unie laten zien dat de repressieve
periode voorbij was. Er werd een voorzichtig begin gemaakt met
het ontwikkelen van betere consumentenartikelen. In de
jaren daarvoor kreeg de productie van militaire goederen
voorrang. De radio is een kopie van een Franse Excelsior 52.
In 1952 was een groep Russische diplomaten in Parijs om
te onderhandelen over de toekomstige status van
Oostenrijk, toen nog bezet door de Russen. Bij die
gelegenheid is een Excelsior 52 cadeau gedaan.
Er waren veel ontwerpproblemen. De
metalen kast gaf hinderlijke resonanties in het hoorbare
gebied (tussen 1000 en 3000 Hz), daarom werd de
binnenzijde deels beplakt met vilt. Dit leidde weer tot
hogere temperaturen binnen het toestel. Ook moesten voor de
radio nieuwe luidsprekers worden ontwikkeld. De
Russische luidsprekers van dat moment waren van
slechte kwaliteit. De productie van miniatuurbuisjes was
pas kort daarvoor opgestart; deze buisjes waren dus nog
schaars en nog niet alle types waren voorradig. Daarom duikt ook een oudere
radiobuis als de 6A7 op. Ook het te "Westerse" en tegelijk wat
ordinaire ontwerp leidde tot enige tegenstand in de
politieke top.
Toch werd de radio juist door zijn "bourgeois-kapitalistische"
uiterlijk bij de consumenten een gewild apparaat. Het
overige radioaanbod in die jaren was buitengewoon saai
qua ontwerp. De
radio wordt nog steeds druk verzameld. De "radio van de tweede klasse, Zwezda 54" (Ster 54)
werd vanaf het midden van
het jaar 1954 tot 1960 door twee fabrieken gemaakt:
Мосприбор (Mospribor) uit Moskou en Коммунар (Kommunar)
uit Charkow. Het op de achterwanden aangebrachte logo
"ИШ"
is een soort handelsmerk voor consumentenprodukten.
De eerste modellen werden met een
vertikaal geplaatst chassis gemaakt; latere modellen met een
horizontaal geplaatst chassis. De kast is gemaakt in de kleuren rood,
bruin en groen.
De knoppen van links naar rechts:
toonregeling in zes stappen (drie voor de grammofoon en
drie voor het radiodeel), golflengteschakelaar en
afstemming, aan/uit en volumeregeling.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)