|
Met zwart plastic behuizing (bovenste
exemplaar) of cremewitte behuizing
(onderste exemplaar) en een
goudkleurig front. Aan de bovenzijde zit
een aan/uit/volumeknop, rechts zit de
afstemknop. Een extra antenneaansluiting
is aan de bovenzijde van de behuizing
aangebracht, links zit een aansluiting
voor een oortelefoontje. |
 |
|
Het radiootje is op de markt gebracht in
1957 en werd gemaakt tot 1965. De radio
was in die periode zeer succesvol en was
van behoorlijk goede kwaliteit. Het
toestelletje ontleent de naam Spica aan de helderste ster
in het sterrenbeeld Maagd. |
|
Transistoren in de zwarte radio: |
|
Hitachi
2SA84, 2SA13 (2x), 2SB76, 2SB78 (2x) en
de germaniumdiode 1N34A. |
|
Transistoren in de witte
radio: |
|
Hitachi 2SA15, 2SA12
(2x), 2SB75, 2SB77 (2x) en de
germaniumdiode 1S80. |
|
De voeding wordt geleverd door 4
penlight batterijen van 1,5 volt. |
|
De radio ontvangt alleen op de
middengolf. De twee rode driehoekjes
achter de doorzichtige afstemknop
herinneren nog aan de periode van de
Koude Oorlog. Ze geven de golflengtes
aan waarop Amerikaanse stations in geval
van een Russische militaire aanval nog
zouden uitzenden. (Luister
hier naar een proefuitzending van
Conelrad uit de jaren '50). De frequenties 640 en
1240 kHz waren hiervoor speciaal
aangewezen door de United States Civil
Defence Administration in de periode
1953-1963. (Zie advertentie hiernaast). |
|
Het toestelletje werd in
verschillende kleuren geleverd.
Varianten zijn de vertikaal uitgevoerde
608, de Spica Super 7 met 7 transistors
en uitvoeringen met de typenamen
"Holiday", "Spiket DeLuxe" en "Impala". |
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)